شنبه یک اسفند ۹۴
سلام علیکم و رحمت الله
بسم الله الرحمن الرحیم
ان اللَّهَ يَأمُرُكُم أَن تُؤَدُّو الأَماناتِ إِلى أَهلِها
خداوند شما را امر میکند که امانت را به اهلش بسپارید، کلمه ظریفی که در این آیه شریفه قرآن وجود دارد. این امانت یک امانت اجتماعی است. غیر از امانتی است که ما باید به صاحبش برگردانیم. ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها، به آن کسانی که اهلیت و شایستگی دارند امانتتان را بسپارید و واگذار کنید. ممکن است شما از من سوال کنید که نماینده مجلس و انتخابات چه ربطی به این آیه قرآن دارد؟ آیا بحث امانت اینجا مطرح است یا خیر؟ من شما را رجوع میدهم به پیمانی که حاکمیت در جمهوری اسلامی اعم از رهبری، رییس جمهور و نمایندگان مردم با شما امضا کردهاند، یعنی پیمان مال شما بوده است و حاکمیت پذیرفته که به این پیمان وفادار بوده و عمل کند. آن پیمان چیست؟ آن پیمان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که من می دانم متاسفانه اکثر مردم نسبت به این پیمانشان بیگانه هستند. شما اگر بخواهید یک ساختمان بسازید با یک پیمانکار قرارداد می نویسید و قرارداد را به دقت مطالعه می کنید. یک مشاور هم می گیرید که او هم مراقبت کند که عین پیمان انجام شود و آن ساختمان به شما تحویل شود. اما در موضوع بحث ما، پیمانی مطرح است که به کشور شما مربوط میشود و به ملت ایران مربوط میشود.
من این سوگندی را که آن نماینده شما در مجلس یاد میکند بر طبق اصل ۶۷ قانون اساسی یک بخشش را برایتان میخوانم. آن کسی که از طرف شما برگزیده میشود، به مجلس راه پیدا میکند در نخستین جلسه مکلفت است این سوگند را یاد کند. می گوید بسم الله الرحمن الرحیم، من در برابر قرآن مجید به خدای قادر متعال سوگند یاد میکنم...خوب به کلمات توجه کنید «... و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد مینمایم که پاسدار حریم اسلام باشم و ودیعه ای را که ملت به من سپرده...» عنایت میکنید این پیمان برای ملت ایران است. آن کسی که برگزیده می شود در مجلس شورا این سوگند را یاد میکند... «ودیعه ای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوا را رعایت نمایم و از قانون اساسی دفاع کنم...» قانون اساسی همین پیمان ملت ایران با نمایندگان مردم است.
با این توضیح برگردیم به آیه شریفه، می فرماید «ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها» مفهومش این است که مجاز نیستیم از کنار این مسئولیت خطیر به سادگی و باری به هر جهت عبور کنیم. با کمال تاسف به دلیل این که مردم ما در طول سالیان این موضوع را نشناختند که بابا حاکمیت مال مردم است، اگر شما اصول ۵۶ و ۵۷ قانون اساسی را مطالعه کنید می بینید با صراحت میگوید حاکمیت از آن خداست و این را به مردم واگذار کرده است. هیچ کس نمی تواند این حق خداداد را از مردم سلب کند. چون آن طور که باید و شاید پیگیری نکردند این موضوع لوث شده است.
یکی از مسائل تاسف آور این است که قانون انتخابات باید تضمین کننده این امر (سپردن صحیح امانت به اهلش) باشد. این امر که مردم امانت شان را درست واگذار کنند به اشخاص. اگر به آدم بگویند بدوید ولی پاهای آدم را بسته باشند چه طوری میتواند بدود؟ قانون انتخابات است که چگونگی انتخاب کردن را مشخص می کند که ما برگزیدگان واقعی را انتخاب کنیم از صدر تا انتهای این قانون دارای اشکالات بسیار بنیادی است. این اشکالات قانون انتخابات به انتخاب خود این مردم برمی گردد. اگر مردم حساسیت به خرج می دادند و می گفتند خدا به ما دستور داده، شوخی نیست، خدایی که جان داده به ما میمیراند و زنده میکند، رزق و روزی به ما می دهد، میگوید تقوا پیشه کنید. تقوا پیشه کردن یعنی چی؟ آن جایی که اوج تقوا پیشه کردن است اینجاست که من امانتم را به دست هرکسی نسپارم.
این قانون انتخابات که گفتم از ابتدا تا انتهایش دارای اشکال است. آن حُسن ختام درش وجود ندارد. خَتمَش این است، می گوید دوره تبلیغات فقط یک هفته است. مثل این که می خواهد یک مسابقه پخش عکس و پوستر و پلاکارد و اینها انجام شود. من نمیخواهم اصلا از کسی انتقاد کنم ولی اینها به معنای این نیست که من نامزدی را بشناسم اهلیتش را طبق آیه شریفه قرآن ابراز کنم و این امانت بزرگ را به وی بسپارم. ظرف یک هفته امکان این شناخت وجود ندارد ... نامزدها مجبور میشوند که شهر را کاغذ دیواری کنند. در حالی که باید حداقل ۳ ماه فرصت تبلیغات انتخابات برای نامزدها و مردم باشد. نامزدها بتوانند در خانه خدا و در اماکن دیگر حضور پیدا کنند، در معرض پرسش و پاسخ مردم قرار بگیرند و هر سوالی وجود دارد مردم از آنها بپرسند. شوخی بردار نیست، اگر یک همچین وضعیتی به وجود بیاید آن وقت مردم با خیال راحت میگویند خدایا ما امروز داریم تکلیف مان را درست انجام میدهیم. این رأیی که به صندوق میاندازند یک امر نمایشی نیست. والله یک امر نمایشی نیست. این رای یعنی: «ما از بین نامزدهای موجود امانتدارترین را شناختیم.» کم و زیادش هم اصلا مهم نیست، معالاسف همه اش به جنبه های فرعی میپردازند. باید یک فرصت موسعی در اختیار مردم قرار بگیرد تا بتوانند نامزدها را شناسایی کنند و رأی واقعی را به صندوق بیندازند.
یک جمله هم بگویم، میدانید من دوره اول و دوم نماینده مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه شهرستان نطنز و بخش قمصر کاشان بودم. چون مرامم همین بود و معتقد بودم این نمایندگی امانت است و این سوگند هم تشریفاتی نیست، این سوگند را باید در برابرش پاسخگو باشم آنهایی که طرفدار زور و قدرت بودند نمایندگی مردم را برنتافتند و ما را گرفتند و به زندان کشاندند بدون این که دلیلی برای این اقدام تجاوزکارانهشون وجود داشته باشد. کسانی که امروز تَشت رُسواییشان افتاد، کسانی که خواستند مردم را در این کشور در سال ۸۸ به جنگ داخلی بکشانند، اینها این برخورد را کردند. ولی مهم نیست. آدم یک بار میآید در این دنیا و یک بار میرود.
باید به عهد و پیمانش با خداوند صادق باشد و عمل کند. بدون تردید آن کسی که راه راستی و درستی را در پیش بگیرد او برنده است. یک ارثی مرحوم آیت الله کاشانی برای ما گذاشته آن این جمله است که «خیر دارین در راستی و درستی و خداپرستی است». من اگر الان هم آمدم به خاطر این است که اوضاع کشور را اوضاع خوبی نمی بینم. یک راه هم بیشتر وجود ندارد و آن هم بازگشت به حکومت قانون، احترام گذاشتن به حقوق و آزادیهای مردم به خصوص به خصوص برای مبارزه با این مشکلات اقتصادی باید به حقوق مالکانه مردم احترام گذارده شود نه این که بیایند کارخانههایی که عامل اشتغال بوده به این خاک سیاه بندازند که شما در شهر کاشان شاهد آن هستید.
نکند فریب وعده های بی ارزش را بخورید. نماینده مجلس کار بسیار بزرگی به او واگذار می شود. او مأموریتش این است که برای کل کشور یک مسیر خوب و درستی را مشخص کند، هرکس به شما گفت من برای این شهر برای این روستا چنین و چنان میکنم یا آدم ناآگاهی است و نمی داند کجا دارد میرود یا نمی داند مأموریتش چیست یا متاسفانه دنبال فریبت افکار عمومی است. واقعیت این است، من این را میگویم که ته ذهنتان باشد، نمایندگی مجلس و وکالت مردم مثل این می ماند که شما یک تانک را به یک رزمنده بسپارید و به او بگویید از این سنگرها و این موقعیت دفاع کن ولی او برود با این تانک گنجشک شکار کند! نماینده مجلس این قانون اساسی را..من انتظار دارم این پیمان به پای شماست .
من اگر یک روزی دوره های اول و دوم نماینده بودم در پیشگاه خدا سربلندم که این علمای شهر کاشان همه امضا کردند و من را مورد حمایت قرار دادند. خدا رحمت کنه مرحوم آیت الله العظمی آقای مدنی و سایرین را، من امروز با سربلندی میگویم که اون پیمانم را درست عمل کردم، آبروی آنها را من نریختم در آن کاری که انجام دادم. شما باید مطالبه کنید. مطالبه هم مستلزم این است که آگاهی داشته باشید، بشناسید. این پیمانتان را بخوانید و ببینید چه کسی را دارید انتخاب میکنید و برای چه مأموریتی دارید او را می فرستید. اگر رفت برایتان با اون تانک گنجشک شکار کرد بدانید که خیانت در امانت شما کرده است. حاصلش این می شود که در شهر شما می آیند یک سرمایه بزرگی مثل کارخانه مرحوم ارباب تفضلی پدر ریسندگی و بافندگی ایران را، کارخانه را با خاک یکسان میکنند و بعد اسم خیابان برایش درست می کنند. این دو تا با هم جمع نمی شود، یا کارخانه فرش ماشینی راوند یا بقیه مسائل که خلاصه اسباب شرمندگی است.
باید برگردیم به قانون اساسی و حکومت قانون و احترام به حقوق و آزادگی مردم و من در برابر شما اعلام آمادگی می کنم و پیه همه چیز را هم به تن خودم مالیدم و یک بار این موضوع را ثابت کردم که به عهدم وفادار هستم. برای سلامتی خودتون اجماعا صلوات بفرستید.
